Z Żyrzyna pochodzi dosyć szczegółowy opis dożynek:

„Gdy orszak żensów pośpiesza ku dworowi, zdala już daje się słyszeć śpiew:

 

W około jeno w około,

Kej było żyto tam goło.

 

Kej żyto było tam nie mas,

Stoją kupecki jako las.

 

A pótyś-wa się krążyli,

Żeśmy żyta dożęli.

 

Dożęła-ś go dziewecka

Za jasnego słonecka;

 

Dozął go i młodzieniec,

będziemy wam wić wieniec.

 

(…) Po ukończeniu tych piosnek dopiero się poczyna zwykła uczta połączona z muzyką i tańcami. Podczas uczty, jedni drugim przycinki dawają, i ekonomowi i karbowemu i kucharce i tym, którzy jeszcze na polu pozostawili kozy t. j. miejsca niezżęte.(…)”. (t. 16, s. 128-130)

 

Spisał tu Kolberg wiele pieśni:

„Ej murawa, murawa,

Da na murawie ława, 

Ej najmilsa mi z tobą

Da zoneczko zabawa.

Ej murawa, murawa,

Da na murawie sanie,

Ej najmilsze mi z wami

Da dzieciaki gadanie. (…)” (t. 17, s. 24)

 

Oraz:

„Malutki ja dla dzieweczki

Trzeba by mi drabinecki.

Drabinecka nie urosła,

A dzieweczka za mąz posła”. (t. 17, s. 28)

 

Tak śpiewano w czasie weselnego posiłku:

„Powstańmy panowie powstańmy świadkowie

Dziękujmy za obiad, Bogu, gospodarzom.

Dziękujemy panie gospodarzu,

Z twoją gospodynią po obiedzie po dobrym”. (t. 16, s. 249)

 

A do oczepin: 

„Matulu moja dodaj zawoja, dodaj zawoja.

Matka do skrzynie zawój rozwinie, zawój rozwinie”. (t. 16, s. 249)

 

A oto kolejna pieśń z tego regionu:

„Wstajaj córuś dojić krowy,

Już pastusek u dąbrowy,

Oj dana moja córuś!

 

Niech tam będzie za dąbrową, 

dogonię go z jedną krową,

Oj dana moja matuś!

 

A gdzieżeś tam córuś była,

Coś trzewiki urosiła?

U lnu’m była, matulu.

U lnu’m była, u konopi,

Wyglądałam gdzie są chłopi.

Sami ślachta, matulu. (…)” (t. 16, s. 286)