Oskar Kolberg tak opisuje Chmielnik:

„Chmielnik, miasto pamiętne klęską Polaków za czasów Bolesława Wstydliwego. Kościół parafijalny przez Oleśnickich wystawiony, konsekrował Bodzanta. Była tu kalwińska świątynia i szkoła, któréj rektorem był Jan Lublanin”. (t. 18, s. 10)

 

Stąd pochodzi też wiele pieśni, na przykład małżeńska: 

„Jak ci pójdzies po swybodzie,

puśćze kamień po swy wodzie.

choćby kamień jako jagła,

duchem kamień ciągnie do dna”. (t. 18, s. 164)

 

A także pieśń śpiewana do tańca na weselach:

„ Oj, lecie, lecie

słońce gorące,

pasła dziewcyna

wołki na łące.

 

 Przyleciał do nij

konno pan-młody,

zajmij, dziewcyno,

wołki do wody.

 

 Bo się orosę, 

waćpana prosę,

zajmij-ze wasan

byśki do wody.

 

 Przyjechał stary

na biáły śkapie,

chustka w kieseni,

z nosa mu kapie”. (t. 18, s. 132)

 

Oraz taka:

„A dajże mi Boże żony jak najprędzej,

jużem się dosyć nahulał, dziewcząteczek naprzytulał,

teraz się odmienię i wnet się ożenię,

teraz się odmienię i wnet się ożenię”. (t. 18, s. 192)

 

Również podczas zabaw w karczmie tak śpiewano:

„ Oj da, juzem się przypatrzył

da, w kościele u fary,

oj da, jak to męzatki

da, oddają ofiary.

 

Oj da, nie patrzy w obraz,

da, ani na paciorki;

da, ino się zmawiają

da, do dobréj sénkarki”. (t. 18, s. 171)

 

Także przekomarzania miłosne:

„Oj da, jak ci ja umrę,

tam mnie pochowają.

Oj da, jak ci ja umrę,

oboje umrzewa,

oj, w jednym się grobeczku 

pochować każewa.

Oj, w jednym grobeczku,

da, nie w jednej trumnie,

oj, bo byś się, dziewczyno,

przytulała do mnie”. (t. 76, s. 64)