Siewierz, w powiecie będzińskim, tak opisał Kolberg: „był niegdyś (to jest od r. 1443) stolicą księstwa Siewierskiego do biskupów krakowskich należącego, którzy tu mieli prawo bicia miecza, bicia monety i nadawania szlachectwa.

Był tu wspaniały zamek biskupi wodą oblany; w nowszych czasach na fabrykę płótna przerobiony, dziś w ruinach”.

Nie wiadomo gdzie i u kogo przebywał Kolberg zbierając materiały z okolic Siewierza. Większość jego zapisów posiada wspólną lokalizację: „od Siewierza (Mierzęcice)”, jak zarejestrowany przez niego opis wesela, datowany na 1852 rok, a rozpoczynający się dość nietypową przyśpiewką:

„Kto to idzie przez wieś?
Pies z burawą kotką,
na zaloty zaszedł
Jędrysek chychotka.

Na kościele gałka,
a w téj gałce strzałka,
we dworze na stole,
jest ci tam gorzałka”.

O zwyczajach mieszkańców tych okolic pisał:

„Gospodarze w okolicach Siewierza dają bydłu w wielki czwartek chleb zmieszany z bobkami, w mniemaniu, że przez to zabezpieczają je od wszelkich na przyszłość chorób. W tej także okolicy praktykuje się zwyczaj, iż w wielki piątek z rana, zaraz po ocknięciu się ze snu, wszyscy domownicy wstawszy z łóżka, w największym pędzie biegną do rzeki dla umycia”.

„W Siewierzu i około Częstochowy, jest podobny zwyczaj jak w Krakowie, że w Tłusty Czwartek chodzą i tańczą baby po rynku i ulicach, chwytając ludzi, co się nazywa combrzyć, cembrzyć” .

Podczas pobytu w okolicach Siewierza zebrał też Kolberg pokaźny zasób przyśpiewek z Mierzęcic:

„Oj, skąd jedziesz, skąd jedziesz,
kochaneczko moja ?
Oj, z roboty, z ochoty,
z mierzęckiego pola.

Oj, mierzęckie poleczko,
kieby cię zobaczyć,
oj i mógłby po tobie
jabłuszkiem potoczyć”.

„Siwy konik, siwy,
ale niescęśliwy,
nie mogę przejechać
przez mierzęckie niwy.
Cy ja niescęśliwy,
cy konisie moje,
nie mogę przejechać
przez mierzęckie pole”.

Zapisał też Kolberg mniej romantyczne przyśpiewki:

„Mierzęccy pacholcy źle się popisali,
poszli do Siewierza, ratusz obesrali,
przyszedł-ta ratuśnik, zaczął się dziwować,
kaj to taki malarz zaczął tam malować”.