Kolberg tak oto pokrótce charakteryzuje Krośniewice: "Krośniewice (dawniej Krásnowice) miasteczko nad strumieniem uchodzącym do Ochni, miało przywileje miejskie już w r. 1459. Zniszczyły je wojny szwedzkie." (t. 22, str. 7)

 

Zebrał w tej miejscowości kilka pieśni o różnej tematyce. Poniższa jest jedną z pieśni śpiewanych przy weselu:

 

Nie będzies Marychna

w tym wianecku chodzić;

mogłaś-ci Marychna

nie dać siebe zwodzić.

 

Nie będzies w nim chodzić,

boś go ty niegodna;

pasałaś ty woły

z tym Jasiniem do dnia,

 

Trza to było pasać,

ale wiedzieć jako,

trza było odganiać

od Jasia daleko.

 

Dy-ć ja odganiała

a seścioro piędzi, -

co ja się obejźrzę,

to on za mną pędzi.

 

(t. 22, s. 99-100)

 

Inna z przytoczonych przez badacza pieśni z okolic Krośniewic traktuje o pasterstwie:

 

Oj dana dana – służyłem u pana,

oj dana dynie – pasałem mu świnie.

Oj dana dasa – pędziłem do lasa,

oj dana dyńkiem – usnąłem pod pieńkiem.

Oj dana dylcy – przylecieli wilcy,

oj dana dusom – porwali my kusą.

Oj dana dynie – pan rachuje świnie,

oj dana duje – a kusyj brakuje.

Oj dana data – a pan bierze bata,

oj dana deknę – przecie mu ucieknę.

Oj dana dyńca – ućknę do gościńca,

oj dana dować – tam bedą tańcować.

Oj dana dana – a z rana do pana,

oj dacy – po calutkij nocy.

Oj dana dosić – przyjdę go przeprosić,

oj dana durzyć – i będę my służyć.