O ludności zamieszkującej tereny Lubelskiego i Chełmskiego (ówczesna gubernia lubelska) Kolberg w 1883 roku pisał: „Gubernia lubelska posiada w zachodniej części ludność polską obrządku łacińskiego, gdy część jej wschodnio-południową zajmuje ludność ruska, dziś obrządku greko-wschodniego”.
Kultura ludności polskiej opisana została w „Lubelskiem”. Wyprawy na te tereny autor „Ludu” odbywał dość regularnie w latach 1848–1870. Pierwsze podróże odbył do Żyrzyna, Osin i Puław. Niewątpliwie najbardziej owocne dla jego badań terenowych były pobyty w Gałęzowie, w powiecie lubelskim u rodziny Koźmianów. Córka właścicieli dworu Józefa Koźmianówna pomagała Kolbergowi w gromadzeniu materiałów etnograficznych.
O mowie mieszkańców Lubelskiego Kolberg pisał:
„Mowa ludu, mimo pewnych nieodłącznych od każdej prowincji właściwości, jest tu w ogóle czyściejszą i dźwięczniejszą niż w innych Polski dzielnicach”.
Materiały z tego regionu opublikowane zostały w dwutomowo mej monografii Lubelskie, wydanej w latach 1883–1884, zob. DWOK T. 16 i 17; materiały pozostawione przez Kolberga w rękopisach, zob. DWOK T. 75
